Losse verhalen

   De kikkerkoning. Schilderworkshops schilderworkshop schilderworkshop schilderworkshop schilderworkshop
 

Wij hebben in onze achtertuin een leuke vijver. Niet zo’n kleintje van 1 bij 1m.  nee, een flinke van zo’n 2,5m bij 3 m.   Ik ben helemaal dol op onze vijver. Als ik bij dat mini-watertje sta komt de kleuter in mij boven. Wat is er nu leuker dan klieder met water en zand? Wel, dat is het uitdreggen van mijn vijver. Ik moet hier wel zelfbeheersing voor hebben, want anders is er geen lol aan. Dat betekent dat ik het spel éénmaal per week mag doen van mezelf, maar dan hèb ik ook iets hoor. Een hele week lang spaar ik al het groene slijm en snot en draderige klieders in die vijver op en dan sla ik mijn slag. Zodra ik me onbespied waan haal ik een oude hark uit de schuur en begin mijn vijver aan te harken.  Eerst ga ik harken op het groene snot aan de overkant van de vijver. Heel voorzichtig haal ik het eruit, want als ik het in één ruk naar me toe sleep dan komt er meteen heel veel andere draderigheid mee en is mijn spelletje te snel afgelopen.  Als mijn vijver er weer helemaal mooi en opgepoetst erbij ligt, dan kijk ik of ik mijn groene vrienden kan vinden. In onze vijver wonen namelijk groene kikkers.

De groene kikker en de salamander (die ook in onze vijver woont) zijn in Nederland een beschermd dier. Je mag ze niet vangen en het is dus een hele eer als zo’n groentje jouw vijver aandoet om er te gaan wonen. Toen we net in dit huis woonden zaten er twee kikkers. Een hele dikke vette en een wat kleinere. Mijn lief en ik hebben (een gedeelte van) onze jeugd  in een dorp tussen de slootjes gewoond en we houden allebei van het gekwaak van kikkers. Het feit dat deze dikke kikker zo kwaakte vonden we helemaal geweldig. Na een paar jaar ontdekten we op een dag kikkerdril in onze vijver en jawel, enkele weken later stikte het er van de kikkervisjes. We zorgden goed voor de kraamkamer, de hark bleef weken in de schuur staan en de reiger werd door ons met veel ge-kstttttt weggestuurd. Uiteindelijk bleven er 11 leuke kleine kikkerkindjes over toen de winter inviel.

Na enkele jaren waren de kikkertjes groot en begon in de lente het nachtelijk gekwaak. Ook overdag lieten ze zich niet onbetuigd, maar Lief en ik vonden het een heerlijk geluid. Tot op een dag er geen kikker meer te zien of te horen was in onze vijver.  Aangezien de buren ook een vijver hebben, dachten we dat ze op vakantie waren naar buurland en vanzelf terug zouden komen. Ik bedoel maar: wie  harkt er nu zo fijn zijn vijver aan als ik, dat moet toch een genot zijn voor die beesten? Na een paar dagen was het de buurvrouw die me uit de droom hielp. Er was een nieuwe mevrouw komen wonen in het huis naast het hunne en die had last van die kwakende kikkers. Ze had de buren gevraagd of die beestjes niet ergens anders naartoe konden. Nu zijn onze buren hele lieve mensen die met niemand ruzie willen, dus buurman was zo goed om met een schepnet de kikkers te vangen en naar een natuurgebied hier vlakbij te brengen. Ik was met stomheid geslagen. Hoe zou dat gaan als onze kleinkinderen zouden komen logeren en lawaai zouden maken? Zouden die ook………………..???

’s avonds vertelde ik het hele verhaal aan mijn Lief die het met stijgende verontwaardiging aanhoorde. Hij bedacht zich geen moment, pakte onze rubberen laarzen, een emmer en een schepnet en sleurde mij de auto in. “We halen ze terug” was het enige wat hij zei. De auto werd in de struiken geparkeerd bij het natuurgebied, want kikkers vangen is strafbaar. Daar slopen we door de bagger. Lief nog keurig in kostuum, ik in een mooi rokje; maar allebei met baggerlaarzen aan en mijn Lief gewapend met een schepnet en emmer. Bij het water aangekomen was de rolverdeling wel meteen duidelijk: hij dat spannende schepnetje en ik die akelige plastic emmer. Ik nam geen genoegen met de mij toebedachte ondergeschikte rol, ook ik wilde een keer de held zijn. Laat ik nu degene zijn die een hele grote kikker wist te vangen! Met een emmer vol kikkerdril en een heuse kikker togen we huiswaarts. De eerste kikker was een feit.

Er zijn weer enkele jaren verstreken en niemand weet hoe het nu toch komt dat er zoveel groene kikkers in de tuinen hier zitten. De mevrouw die last had van de kikkers noemen wij hier in huis stiekem juffrouw Kikker. Sinds  enige tijd heeft ze een vrijer. Wij noemen hem de kikkerkoning. Maar mocht hij op een dag teveel kwaken en verdwijnen dan weten wij waar hij gebleven is!

 

 
    Schilderworkshop op locatie voor 20 tot 200 deelnemers. Bedrijfsuitje, teambuilding, receptie etc. Diverse schilderworkshops. Marieke Lambermont komt met Kleurig Geregeld naar u toe, ook in België.
Een workshop schilderen op locatie met na afloop een leuke herinnering.