Losse verhalen

schild

   
 
Huisdieren
In de 80-ger jaren was ik een regelmatige bezoeker van de dierentuin. Deze bezoekjes bracht ik samen met echtgenoot nr. 1 en onze groeiende kinderschare.  Naarmate de kinderschare zich uitbreidde en de nazaatjes groter werden, werd het bezoek aan de dierentuin meer een bezoek aan de speeltuin. Wij gingen meestal naar Artis en daar is een klein speeltuintje met klim attributen. Zodra onze schatjes dat ontdekt hadden, werd er meteen een run op de speeltuin genomen als we het hek door waren. Een enkele keer gingen we naar een andere dierentuin, dit deden we natuurlijk om onze lieverdjes in verwarring te brengen. Haha, dachten we dan, hier weten jullie de weg niet dus kunnen we eindelijk dieren kijken. Mis! Onze kinderen hadden een absolute neus voor speeltuintjes, dus ook in diergaarde Blijdorp of in Emmen belandden we in no time bij de speelapparaten. Maar in den beginne was alles anders. Dan stapten we door de dierentuin, liepen langs alle hokken en kooien en bleven overal keurig staan om het  vreemde beest goed te kunnen zien. Echtgenoot nr. 1 gaf een duidelijke uitleg aan de kinderen, maar ja daarvoor was hij ook schoolmeester. Op een dag gingen we weer zo’n beestachtig uitje maken. Onze oudste spruit zat in een  duw-wandelwagen –de voorloper van een rolstoel- omdat ze niet goed kon lopen. Ze kon echter wel razend snel kruipen. Ons tweede lieverdje was een ondernemend jongetje van 2 die vooral niks van alles wilde missen en regelmatig ontsnappingspogingen deed. Nazaatje nummer 3 zat nog veilig opgeborgen in mijn buik die, als een reuze ballon die op knappen staat, vooruit stak.  We waren op dat  moment nog in  niet in de klim- en speeltuin periode aangekomen, dus we hobbelden vrolijk langs alle dieren. Zo kwamen we dus ook bij de pinguïns.
Onze dochter was haar wandelkar zat en wilde eruit. Echtgenoot nr. 1 haalde haar er uit en zette haar op de grond. Ongelooflijk zo snel als ze kon kruipen, foetsie, weg. Ik waggelde achter haar aan om haar te vangen, hetgeen niet meeviel: ze was te snel. Uiteindelijk kwam ik met onze dochter op de arm terug bij de pinguïns en zag ik tot mijn schrik dat onze zoon zo’n beest gevangen had. Hij hing over het vrij lage hekje en had zijn knuisten om het nekje van een pinguïn  geslagen. Nu moet ik er bij vertellen dat het joch een kop groter was dan de gemiddelde twee-jarige en zijn handen dus mini-kolenschopjes waren.  Echtgenoot nr. 1 stond er naast maar zag niets en zoonlief had het beest stevig beet, vastbesloten hem mee te nemen naar onze achtertuin en badkuip. Op zich herkende ik dit gedrag wel en had er ook begrip voor. Laat mij een klein biggetje zien en ik wil het meteen meenemen om in mijn huiskamer in een bedje te leggen tot het groot is. Of een klein olifantje, dat lijkt me helemaal leuk. Op de dag dat de mensheid zover is dat er kamerolifantjes zijn gekweekt en te koop zijn neem ik er acuut eentje. Daar ga ik dan mee wandelen en hij mag tussen echtgenoot nr. 2 en mij in bed komen liggen op zondagmorgen. Dan leren we hem zwemmen in onze vijver en als hij het kan geven we een barbecue voor de hele buurt, zo trots als we dan op hem zijn. We maken een diplomaatje voor hem en hangen dat boven zijn kamer-olifanten-bedje. Maar dit even terzijde, de pinguïn had het tijdens mijn overpeinzingen behoorlijk benauwd gekregen.Ik heb nog even schichtig rondgekeken of niemand het zag, ondertussen de grootte van het diertje en mijn boodschappentas opnemend met de gedachte “zal ik..”….?” Maar een pinguïn is volgens mij een reïncarnatie van een non en daar heb ik geen beste herinneringen aan, dus nee het dier moest blijven waar hij was.  Met tranen in zijn ogen heeft onze zoon afscheid moeten nemen van zijn nieuwe vriend die door mij uit zijn benarde positie werd bevrijd.
Jarenlang heb ik nog visioenen van mijn zoon als lid van het dieren-bevrijdingsfront en confrontaties met de “sterke arm”. We zijn nu 27 jaar later. De telefoon gaat. Het is onze dierenvriend. Vanmiddag moet hij  als politie-agent op pad met de ME, er is gedonder met het dierenbevrijdingsfront…
 
   

 

Schilderworkshop op locatie voor 20 tot 200 deelnemers. Bedrijfsuitje, teambuilding, receptie etc. Diverse schilderworkshops. Marieke Lambermont komt naar u toe, ook in België.
Een workshop schilderen op locatie met na afloop een leuke herinnering.